Zbrodnicze ideologie / anarchizm

narodowiec9 · Wysłany: Pon 20:18, 08 Mar 2010 Temat postu: Zbrodnicze ideologie / anarchizm

ANARCHIZM - GŁÓWNE ZAŁOŻENIA

Anarchizm odrzuca państwo, wszelkie formy władzy, ucisku i wyzysku. Na pierwszym miejscu stawia wolność jednostki, a w szerszym wymiarze społeczeństwo wolnościowe, które ma być oparte na zasadach federalizmu i dobrowolności uczestnictwa. Nie wypracowano jednej spójnej koncepcji społeczeństwa anarchistycznego, ani też sposobów na jego urzeczywistnienie.
Wszelkie związki pracownicze były i są wynikiem oporu ludu wobec kapitalistycznej chęci zysku i wyzysku oraz uzależnienia człowieka. Rodowodu anarchizmu należy szukać w walce o wolność człowieka, jego dążeniach do godnego życia. Jest rezultatem nieustannej walki mas pracujących z uciskiem i wyzyskiem. W przypadku anarchizmu najpierw była praktyka potem teoria. Teorie na "własnej skórze" przerobili robotnicy i chłopi podczas pracy i walki, dopiero później wypracowano naukowe, teoretyczne podstawy anarchizmu. Podczas rewolucji rosyjskiej powstał ruch machnowszczyzny, który stworzył Platformę Organizacyjną Wolnościowych Komunistów. Ich stosunek do anarchizmu jest bardzo prosty: "Walka klasowa, stworzona przez zniewolenie robotników i ich dążenia do wolności dały początek, w warunkach ucisku, idei anarchizmu: idei totalnej negacji systemu społecznego opartego na zasadzie klas społecznych i państwa, oraz ich zastąpienia przez wolne bezpaństwowe społeczeństwo kierowane przez samorząd pracowniczy. (…) A więc anarchizm nie pochodzi od wydumanych rozważań jakiegoś intelektualisty czy filozofa, ale z bezpośredniej walki robotniczej przeciw kapitalizmowi, z potrzeb i niedostatków robotników, z ich dążeń do równości i wolności. (…) Wyróżniający się anarchistyczni myśliciele, Bakunin, Kropotkin i inni, wcale nie wynaleźli idei anarchizmu, lecz, odkrywszy ją wśród mas, po prostu poprzez swoją wiedzę i siłę umysłów, pomogli w jej skonkretyzowaniu się i rozpowszechnianiu". (Peter Marshall, "Żądanie niemożliwego").
Według Piotra Kropotkina ("Wspomnienia rewolucjonisty") anarchia znaczy "przeciwko władzy", a anarchizm jest "bezpaństwowym systemem socjalizmu". Dąży do zlikwidowania wszelkiej własności prywatnej, rządu, co w konsekwencji ma doprowadzić do zaprzestania wyzysku człowieka przez drugiego człowieka. Anarchiści najczęściej używają tego słowa w znaczeniu "bez jakiejkolwiek władzy". Wspomniany wcześniej Kropotkin pisze, że: "Anarchizm atakuje nie tylko kapitał, ale także główne źródła potęgi kapitalizmu: prawo, władzę i Państwo". Meksykański anarchista Flores Magon dodaje, że zniszczyć należy tzw. "mroczną trójcę" tj. państwo, kapitał i Kościół. Brian Morris pisze: "Anarchiści także pragną ustanowić, czy też spowodować za pomocą różnorakich środków, warunki anarchii, to jest zdecentralizowanego społeczeństwa bez zniewalających instytucji społeczeństwa zorganizowanego poprzez federację dobrowolnych stowarzyszeń". ("Antropologia a anarchizm", "Anarchy: A Journal of Desire Armed"). A więc wszelka forma hierarchicznej zwierzchności, obojętnie z jakiej by pochodziła instytucji jest szkodliwa dla człowieka, niszczy jego odrębność, a więc należy ją odrzucić. Susan Brown ("Polityka indywidualizmu") tak pisze o anarchiźmie: "Podczas gdy w potocznym rozumieniu anarchizm jest niepohamowanym, antypaństwowym ruchem, tak naprawdę anarchizm jest o wiele bardziej subtelną i wielowątkową tradycją niż po prostu przeciwstawieniem się władzy rządu. Anarchiści przeciwstawiają się twierdzeniom, że władza i dominacja są potrzebne społeczeństwu, a zamiast nich są rzecznikami antyhierarchicznych form organizacji społecznej, gospodarczej i politycznej, bardziej opartych na współpracy". W sposób wypaczony, anarchizm jest odbierany jako dążenie do chaosu, zamieszania. Wydaje się logicznym rozumowanie, iż brak rządu właśnie do takiego stanu prowadzi. Jednak według anarchistów, to właśnie z chwilą zniesienia rządów, hierarchii, człowiek osiągnie naturalny ład, porządek i harmonię. Ludzie odnajdą się we wzajemnej solidarności wobec potrzeb, które staną się dla nich wspólne. Zniknie nierówność przywilejów pomiędzy ludźmi, a tym samym zniknie też ucisk, wyzysk człowieka przez człowieka. Dopóki będą istniały rządy, człowiek nie będzie mógł uniezależnić się od pęt zniewalających jego wolność. W przypadku robotnika Bakunin pisał: "Robotnik sprzedaje swoją osobę i swoją wolność na określony czas". Anarchizm atakuje wszelkie formy hierarchii występujące w społeczeństwie. Jest mu obojętne gdzie hierarchia czy autorytaryzm będzie występował. Gdziekolwiek by nie był, należy go zniszczyć, obojętnie czy będzie to państwo, religia czy kapitalizm. Ludzie zrozumieją właściwe znaczenie słowa "anarchia" z chwilą odzyskania wolności, która stworzy im warunki do społeczeństwa opartego na dobrowolnej współpracy. Porządek, jaki z tego wyniknie, będzie stworzony przez ludzi oddolnie, co ma gwarantować, iż będzie sprawiedliwy. Tak więc celem ostatecznym anarchii jest nowy typ porządku społecznego, którego głównym celem ma być zniesienie wyzysku człowieka przez człowieka. W tak pojmowanym anarchiźmie sednem koncepcji jawi się człowiek. Człowiek ten ma żyć w społeczeństwie bez hierarchii politycznych, gospodarczych, czy też innych. Stan anarchii, jako forma systemu społecznego, zapewni mu wolność indywidualną i równość społeczną. Wolność i równość muszą się wzajemnie uzupełniać. Sama równość bez wolności stanie się jedynie uzasadnieniem tyranii. Zaś wolność bez równości będzie dotyczyć jedynie nielicznych, tych najsilniejszych. By to osiągnąć należy pozbyć się rządu, kapitalizmu, państwa oraz lichwy. Lichwą są zyski, odsetki, jak też dzierżawy za lichwę. Człowiek nie może rządzić drugim człowiekiem, ani tym bardziej go wyzyskiwać. Dopiero po spełnieniu tych warunków człowiek będzie wolny. W społeczeństwie anarchistycznym: "Prawdziwi ludzie pracy będą ustalać swoje własne regulacje, decydować o tym, gdzie, i jak sprawy maja być przeprowadzone". (Voltairine de Cleyre, "Anarchizm"). Piotr Kropotkin tak opisuje społeczeństwo anarchistyczne: "Na równi ze wszystkimi socjalistami, anarchiści utrzymują, że prywatna własność ziemi, kapitału i maszyn przeżyła już swój czas; że jest skazana na zanik: I że wszystkie środki produkcji muszą stać się, i staną, wspólna własnością społeczeństwa, i będą zarządzane wspólnie przez wytwórców dóbr. i… utrzymują, że ideałem organizacji politycznej społeczeństwa jest taki stan rzeczy, w którym funkcje rządu ograniczone są do minimum. (…) Ostatecznym celem społeczeństwa jest zniesienie funkcji rządu do zera - to jest doprowadzenie do społeczeństwa bez rządu, do anarchii". Tak więc na czoło ludzkich potrzeb anarchizm wysuwa solidarność, równość i wolność. Proudhon stał na stanowisku, iż każdy zatrudniony robotnik musi mieć udział we własności przedsiębiorstwa, dzięki czemu zysk z przedsiębiorstwa będzie także jego udziałem. Kluczem jest więc kontrola środków produkcji. Kapitalizm nie pozwalał na spełnienie takich pomysłów, bowiem był i jest autorytarny oraz bazuje na wyzysku człowieka przez człowieka. Proudhon tak widział społeczeństwo anarchistyczne: "Kapitalistyczny i własnościowy wyzysk wszędzie powstrzymamy, system płac najemnych zniesiony(…). Albo robotnik(…) będzie po prostu pracobiorcą dla właściciela-kapitalisty-założyciela; albo będzie uczestniczyć (…). W pierwszym przypadku robotnik jest podporządkowany, wyzyskiwany: jego stałym warunkiem życia jest posłuszeństwo (…). W drugim przypadku odbiera swoją godność jako człowiek i obywatel (…) kształtuje część organizacji produkcji, w której dotąd był nikim jak tylko niewolnikiem (…), nie musimy się wahać, bo nie mamy wyboru (…) konieczne jest uformowanie STOWARZYSZENIA wśród robotników, gdyż bez tego, pozostaną oni w stosunkach niższości i podporządkowania, i z tego wyniknie podział na dwie kasty panów i pracowników najemnych, który jest sprzeczny z wolnym i demokratycznym społeczeństwem". Benjamin Tucker (anarcho-indywidualizm) widział gospodarkę anarchistyczną jako wymianę produktów między spółdzielniami, rzemieślnikami oraz rolnikami. Kapitalizm odrzucał, bowiem według niego jest on zaprzeczeniem wolnego rynku. Jest on skażony monopolami, przepisami, które korzystne są jedynie dla samych kapitalistów, a więc wąskich grup uprzywilejowanych, przez co wolny rynek coraz bardziej jest ograniczany.