Reżimy i demokracje - refleksja

narodowiec9

Niezmiennym w historii polityki zjawiskiem jest fakt, że każdy system polityczny do utrzymania swojej władzy wykorzystuje sądownictwo i aparat represji. Czynią tak zarówno systemy mające poparcie większości społeczeństwa – wtedy uznajemy to za słuszne, jak i systemy uzurpatorskie, opierające się na mniejszości (i to nawet przy wykorzystaniu tzw. zasady demokratycznych wyborów), a to budzi zrozumiały sprzeciw.

Nie można jednak przyjąć, jako dopuszczalnego standardu, że jakakolwiek ingerencja z zewnątrz może zostać uprawniona do zmiany systemu politycznego, do obalenia dotychczasowej władzy i powołania w to miejsce nowej, mającej aprobatę sił dokonujących ingerencji. Zgoda na taki standard umożliwiłaby rozprzestrzenianie się zagrażających ludzkości reżimom, czego skrajnym przykładem jest dążenie do stworzenia w ramach tzw. procesów globalizacji
antycywilizacyjnego światowego rządu.

Rozwiązania idealne w polityce nie istnieją. Podobnie jak nie istnieje perpetum mobile w żadnej dziedzinie ludzkiej działalności. Natomiast można i trzeba dążyć do rozwiązań optymalnych, najkorzystniejszych dla narodu i społeczeństwa.
Rozważaniom Czytelnika pozostawiam ocenę przykładowych systemów: istniejącego pod kontrolą oligarchii finansowej, wzorcowego, tzw. demokratycznego porządku USA, skazującego coraz większą część własnych obywateli na życie w nędzy (powszechne media nie mogą już ukryć, że USA znajdują się w przededniu ogłoszenia bankructwa) oraz reżimu panującego w Libii (według tych samych mediów), który zlikwidował ubóstwo i społeczne wykluczenie z powodu dziedzicznej nędzy, a naturalne bogactwa Libii (ropa, gaz) znacjonalizował przeznaczając dochody z ich sprzedaży na rozwój własnego kraju.

Terminem Zachód określamy wszystkie państwa Europy zachodniej i środkowo-wschodniej oraz Ameryki Płn., które funkcjonują w oparciu o zasady gospodarki kapitalistycznej i tzw. zasady demokracji. Jest to zgodna z powszechnie stosowaną (ale nie koniecznie uznawaną) terminologią bardzo ogólnikowa charakterystyka, ponieważ w rzeczywistości istnieje wiele różnic w systemach ekonomicznych państw Zachodu, a także co do rozwiązań społecznych.
Występuje jednak pewna cecha, która jest współcześnie zaskakująco wspólna wszystkim państwom Zachodu. Chodzi o ochronę prawną historii jedynego w swoim rodzaju narodu, który występuje we wszystkich państwach Zachodu jako mniej lub bardziej liczna mniejszość. To zdumiewające zjawisko skłania do dwu nie wykluczających się wzajemnie wniosków. Po pierwsze, że ta historia jest zakłamana (stąd zapewne przymus jej powszechnego nauczania i popularyzowania), po drugie, że władza w państwach zachodu jest uzależniona od nacji, której historię zmuszona jest prawnie ochraniać.

Miejmy nie tylko nadzieję na przetrwanie i rozwój cywilizacji białego człowieka, ale podejmujmy wspólne wysiłki, żeby cywilizacja Zachodu, biała rasa, zdołała zlikwidować toczącego ją śmiertelnego raka. To jest warunek przetrwania nie tylko cywilizacji Zachodu.

Dariusz Kosiur